Prolog

Ból, szok, smutek i jeszcze wiele innych emocji, których nie potrafiła nazwać, ogarnęły jej duszę. Łzy popłynęły po policzkach, a papiery wypadły z drżącej palców. Czuła się, jakby ktoś trzymał ją za szyję i nie pozwalał złapać tchu. Nie wiedziała, co myśleć, co robić. Podniosła wzrok na starszego mężczyznę, siedzącego na bogato rzeźbionym krześle przed nią. Patrzył na dziewczynę z troską.
— Hermiono — zaczął — wiem, że to dla ciebie ogromny szok, ale musiałem cię o tym kiedyś powiadomić. To bardzo ważne, żebyś wiedziała, że mimo wszystko nadal jesteś tą samą osobą. Bez względu na wszystko. Pamiętaj, że to nasze wybory ukazują, kim naprawdę jesteśmy. A nie sprawy, na które nie mamy najmniejszego wpływu. — Rzucił zatroskane spojrzenie w stronę brązowowłosej. Dziewczyna wpatrywała się w chropowatą ścianę naprzeciwko, przebiegając wzrokiem po pęknięciach rozchodzących się w przeróżne strony. Po chwili schyliła się i podniosła dwie kartki z podłogi. To właśnie te skrawki papieru obróciły całe jej dotychczasowe życie o sto osiemdziesiąt stopni. Rozprostowała je i ponownie przeczytała lekko wyblakłe litery.

Akt urodzenia
Nazwisko: Lestrange
Imię (imiona): Revati Dorea
Data urodzenia: dziewiętnastego września tysiąc dziewięćset siedziemdziesiątego dziewiątego (19.09.1979) roku
Miejsce urodzenia: Londyn
Imię (imiona) i nazwisko rodowe ojca: Rudolph Lestrange
Imię (imiona) i nazwisko rodowe matki: Bellatrix Black

Akt urodzenia
Nazwisko: Granger
Imię (imiona): Hermiona Jean
Data urodzenia: dziewiętnastego września tysiąc dziewięćset siedziemdziesiątego dziewiątego (19.09.1979) roku
Miejsce urodzenia: Londyn
Imię (imiona) i nazwisko rodowe ojca: Hugo Granger
Imię (imiona) i nazwisko rodowe matki: Jean Fairley

Oderwała wzrok od kartek i spojrzała na profesora Dumbledore'a.
— Dlaczego nie powiedział mi pan o tym wcześniej? — spytała, starając się przełknąć gulę w gardle.
— Ponieważ dopiero teraz stałaś się gotowa, by przyjąć tę wiadomość.
— Przez całe pięć lat musiałam znosić wszelkie przykrości, wyzwiska tylko dlatego, że według pana nie byłam gotowa? Dlaczego zostałam umieszczona w rodzinie mugoli? Przecież mogłam wychowywać się wśród jakiś czarodziei.
— Hermiono, gdy Rudolph zginął, a Bellatrix została zamknięta w Azkabanie, nie miał się tobą nikt zająć.
— Na pewno by się ktoś znalazł. Chociażby Malfoyowie — powiedziała cicho, choć na samą myśl, że miałaby się wychowywać u tych ludzi, przeszedł ją dreszcz.
— No dobrze — westchnął dyrektor. — Umieściliśmy cię w rodzinie mugoli, ponieważ nie chcieliśmy, abyś miała coś wspólnego z magią, a w szczególności z czarną magią. Oczywiście wiedzieliśmy, że będziesz czarownicą. Nie mogło być innej opcji. Ale mieliśmy nadzieję, że pomimo swych korzeni wyrośniesz na rozsądną osobę. I tak się stało. Trafiłaś do Gryffindoru, co na pewno by się nie stało, gdybyś była wychowywana przez rodzinę Malfoyów. Bliscy mają ogromny wpływ na potomstwo. Wiem, jakie wartości są wpajane w arystokratycznych rodzinach, więc chciałem, by ciebie to ominęło. Drogie dziecko, mam nadzieję, że rozumiesz, że to było dla twojego dobra.
— Dla mojego dobra? — podniosła głos, ale zaraz się pohamowała i zawstydzona opuściła głowę. — Nie wiem, co o tym myśleć. — Westchnęła cicho, a dyrektor słyszał, jak drży jej głos. — Czyli... Przez pięć lat Ślizgoni mną pomiatali, nazywali mnie szlamą, a jak się okazało, jestem czystokrwistą czarownicą? — Spojrzała na profesora Dumbledora szeroko otwartymi ze zdziwienia oczyma. — A wszystko przez to, że podjął pan taką decyzję...
— Nie ja, a Zakon — przerwał jej mężczyzna, a ona pokiwała głową z roztargnieniem. Przemknęła jej myśl, że została oszukana, ale odgoniła ją od siebie.
Już jutro wakacje. Gdzie miała się podziać? Wrócić do rodziców-mugoli? Wiedziała, że ta wiadomość nie zmieniła ich uczuć względem niej. Wciąż kochali ją tak samo. Jednak... Mimo to ta informacja zmieniła wszystko.
— A czy... Bellatrix... czy ona wie, że jestem jej córką? Podczas walki w Departamencie Tajemnic rzuciła na mnie Crucio... Czy ona wiedziała, że jestem jej dzieckiem? — spytała łamiącym się na samo wspomnienie głosem.
— Na pewno nie. Nadała ci inne imię, musieliśmy je zmienić. Umieściliśmy cię w mugolskiej rodzinie. Nie miała pojęcia, u kogo dorastałaś, gdzie.
— A... a co teraz ze mną będzie? — zapytała niepewnie, bojąc się odpowiedzi.
— Oczywiście możesz nadal mieszkać u państwa Grangerów.
— Ja... Ale... To znaczy... Nie... — zaczęła się jąkać
— Hermiono, oni nadal cię kochają. Dla nich nic się nie zmieniło. Nadal jesteś częścią ich życia. Jednak jeśli zdecydujesz, by już tam nie powrócić, ich pamięć zostanie zmodyfikowana przez członków Zakonu. Magia zostanie na zawsze usunięta z ich życia.
Dziewczyna rozdarta słuchała słów dyrektora. Starszy mężczyzna widział toczącą się w niej walkę.
— Jest także druga opcja — odezwał się po chwili.
— Jaka?
— Zamieszkasz z Bellatrix.

*********************************

Witam! 

Oto prolog!

Zaskoczył was? Mam nadzieję.

Część z wam zna mnie na pewno z mojego pierwszego bloga o Dramione:

obliviate-dramione.blogspot.com

Na niego także serdecznie zapraszam :)

Buziaki ;***

Bellatrix